Tekstvak: Ik moet leeg zijn en open. Open voor signalen, open voor klank, beweging, ritme, stilte, inkt papier, penselen, zwart en wit, ruimte en tijd, en open voor wat ik zie ontstaan. Als dit alles samenvalt in de actie van het schilderen, kan het een schildering opleveren, waarin dynamiek is en stilte, waarin lijn en ruimte verbonden zijn, als klank en stilte, als dans en ruimte, als leven en oneindigheid, ….. Als zwart en wit. Tijdens de ontwikkeling van deze manier van werken, heb ik de kalligrafie en schilderkunst van Zenga, de Zen-Boeddhistische Japanse monniken ontdekt. Dat was een bron van vreugde en herkenning.

Muziek op papier
Tekstvak: Ik schilder met inkt op papier. Je kunt het ook schrijven noemen, of dansen. Ik word daarin meegenomen door muziek. Ik werk samen met zangers en andere musici die in mijn atelier komen zingen of spelen. Als zij zingen of spelen, schilder/schrijf ik. Schrift van klank, van trilling, van stilte. Resonantie. Muziek stuurt. Muziek neemt het heft in handen. Muziek werkt diep in op het lichaam. Tekstvak: Ik reageer daarop, val daarmee samen. De muziek voert me daar waar ik essentie ervaar. Zoals je kunt dansen op muziek, een choreografie kunt maken, zo dans ik met het penseel op het papier. Overgave is nodig in volle aanwezigheid. Concentratie, geen fixatie, geen focus. De klank, het horen, het zien, het bewegen vallen samen. Er moet stilte zijn, geen druk, directheid, er moet geen tijd tussen zitten. Er is een onmiddellijk weten. Er is geen oordeel tijdens het schilderen, dat komt later. Het schilderen zelf is direct. Het penseel is als een seismograaf; registreert alles, elke aarzeling, elke verandering in druk of richting, ook elk vanzelfsprekend weten. Het werken in inkt is onverbiddelijk, correctie is niet mogelijk. De inkt staat er in één keer op. Tekstvak:

Geen titel, 98x61 cm, 2004, ( muziek Shostakovich opus 77, slot).